นิราศลำปำ 3

คะนึงนวลหวนคิดคำนึงน้อง

จะหม่นหมองเพียงใดหนามารศรี

จะอยู่เหย้าเฝ้าบ้านสบายดี

หรือหลีกหนีหลบหน้าในห้องนอน

ที่บ้านนี้ห้องหับไม่คับแคบ

หากน้องแนบมาเมียงจะเคียงหมอน

คิดคะนึงนึกนวลหวนอาวรณ์

จวนจากจรจึงจำกล่าวอำลา

เย็นพระคุณอุ่นอุรามาได้เห็น

ดั่งว่าเป็นด้วยอำนาจบุญวาสนา

ก้มกราบลาเจ้าของบ้านคลานออกมา

ก็พบหน้าเพื่อนพ้องต้องเดินทาง

ออกจากวังตั้งหน้ามาวัดป่าลิไลก์

สำรวมใจนิ่งสงบเพื่อพบสว่าง

กราบพระรัตนตรัยจับใจวาง

ขอบุญสร้างสมหวังดั่งหมายปอง

เย็นฤดีที่ประสพพบพระธรรม

ยะเยือกย้ำเย็นหนอทุกหอห้อง

หากทุกวัดปฏิบัติมั่นตามครรลอง

แผ่นดินนี้แผ่นดินทองต้องร่มเย็น

เลาะเลียบลานผ่านลงตรงกลางน้ำ

ทะเลบัวนกระบำกระโดดเต้น

ที่ปลายทางท้ายสุดสมมุติเป็น

นาวาเด่นทอดสมอรอลูกเรือ

อนิจจังเขาตีค่าว่าเรือจ้าง

พอเรือร้างเก่าไปแรงไม่เหลือ

ต้องนิราศขาดคนหนุนมาจุนเจือ

ดั่งหมาป่าล่าเนื้อเขาเถือทิ้ง

รีบบึ่งรถเร่งรัดตามนัดหมาย

มาเกร่แกร่วกรีดกรายทั้งชายหญิง

ลงเรือว่างวางใจไม่ประวิง

วางทุกสิ่งไว้ต้อนรับนับอนันต์

โอ้แลเวิ้งวุ้งชะวากปากแม่น้ำ

สะพานล้ำเรือลอดไปได้หรือนั้น

เสียงครางเข้มเต็มสองโสตเขาโจษจัน

เมื่อเรือหันเหขวามาอีกทาง

สู่ทะเลเหว่ว้านาวาล่อง

ได้แต่มองหาฝั่งทั้งสองข้าง

เหหาดาวเดือนเด่นเห็นเลือนลาง

มาอยู่กลางท้องทะเลโอ้เอกา

จวนจะค่ำเรือจอดทอดสมอ

ไม่รีรอร่วมสังสรรค์กันพร้อมหน้า

อาหารสารพัดเขาจัดมา

ทั้งปูปลาย่างไฟเขาใส่เกลือ

อนิจจังหนังเนื้อเพื่อมนุษย์

ถึงที่สุดแสนสงสารทรมานเหลือ

จะกรวดน้ำทำบุญมาจนเจือ

พี่เหม่อมองหาเรืออยู่เดียวดาย

เสวนาสังสรรค์กันพร้อมพรัก

ถึงเวลาสำคัญนักที่นัดหมาย

ทำหน้าที่สำคัญก่อนพิธีกรชาย

แต่ข้างกายไร้คู่อยู่คนเดียว

เชิญน้องพี่มาบอกกล่าวเล่าความหลัง

เมื่อคราครั้งยังเต็มสาวบ่าวแลเหลียว

ยังตราตรึงซึ้งทุกสิ่งจริงจริงเจียว

ไม่ข้องเกี่ยวเรื่องอายุระบุคน

สนุกจังจังประทับใจไม่ลืมหลง

ทุกประสงค์ก็ประสิทธิ์สัมฤทธิ์ผล

ทุกเรื่องราวงามหรู เสียงครูอุบล

ได้ใจคนผลงานเยี่ยมเปี่ยมศรัทธา

เลี้ยงอำลาเกษียณกาลงานสร้างสรรค์

พี่พิไลเกตตะพันธ์นั้นเล่าว่า

ทุกวันคืนคอยสดับนับเวลา

จะต้องมาด้วยจนได้แม้ไม่เชิญ

เพราะซาบซึ้งถึงสายใยใจน้องพี่

กระชับมั่นไมตรีมิห่างเหิน

หากรับรู้อยู่ที่ไหนไม่ไกลเกิน

ไม่บังเอิญมีธุระจะมาพบ

พี่สมลักษณ์รัตนกาญจน์ขานกล่าวถ้อย

นับวันถอยคอยเวลามาประสพ

สละวัตรปฏิบัติธรรมมาสมทบ

ชวนน้องนบนำธรรมะประดับชีวิต

จากอเมริกามาไกลเหมือนใจฝัน

เพราะผูกพันกันแน่นหนาฟ้าลิขิต

กับน้องแมวแก้วใจอยู่ใกล้ชิด

พี่รวิวรรณดั่งคู่คิดน้องอรวรรณ

เธอคนนี้ก้าวมาก่อนครูพรอุษา

ด้วยน้ำตาสะอึกสะอื้นเกินขืนกลั้น

ครูยุพามายืนเรียงเคียงคู่กัน

ก่อนรังสรรค์สำเนียงเศร้าเคล้าน้ำตา