|
บรมครูแห่งแผ่นดิน นวมินทร์มหาราชา
๏ คือแสงรวีวชิรช่วง ชนปวงประดุจพงศ์ มิ่งไม้และหมู่พระจตุรงค์ วนพันธุ์อำไพพราว ๏ ผ่องโดยผดุงจริยวัตร พระดำรัสดำรงราว โอบเอื้อประชาจิรสกาว ธ สถิต ณ ดวงใจ ๏ ดุจนัยนาสหสเนตร ปริเวทนาใด หลั่งทักษิโณอุทกไป ชนเปลื้องพิบัติเข็ญ ๏ โลมหล้าดำรู ธ ยุรยาตร ทวิบาทสถิตเย็น ถั่งถมกถาประดุจเห็น หฤทัยทวีหวาน ๏ เปล่งแสงสยามรตนเรือง ขณะเบื้องบุราณกาล ส่องทั่วสุทิพยสถาน คณนาอเนกสรรค์ ๏ ด้วยธรรมประเทืองจตุรทิศ สุจริตธำรงธรรม์ ควรค่าเฉลิมครุอนันต์ นวมินทร์พระราชา
บทนี้ งานครู ให้ไว้เป็นตัวอย่างของร้อยกรองประเภทฉันท์
|
เขียนฝันกับ สิ ริ โ ส ภ ณ |
|